Lucjan Szymański
- Pseudonim
- Janczar, Garda
- Stopień wojskowy
- podpułkownik
- Data i miejsce urodzenia, imiona rodziców
- 1897, s. Hilarego i Olimpii
- Data i miejsce śmierci
- 05.03.1945
- Przynależność organizacyjna w okresie powojennym
- AK
- Miejsce pochówku
- Przebieg służby
Uczestnik I wojny światowej w szeregach armii rosyjskiej, następnie wojny polsko-bolszewickiej (odznaczony Krzyżem Walecznych, przedstawiony do odznaczenia Virtuti Militari). Instruktor jazdy w szkole kawalerii w Bydgoszczy. Kolejne przydziały do 3 psk, KOP Iwieniec, dowódca szwadronu 1 szkolnego 9 pułku strzelców konnych w Grajewie, komendant Rejonu Przysposobienia Wojskowego Konnego 2 Dywizji Piechoty w Kielcach. W kampanii wrześniowej z-ca dowódcy 11 pułku ułanów w stopniu majora. Dostaje się do niewoli niemieckiej po kapitulacji w bitwie pod Krasnobrodem 25.09., ale wkrótce ucieka z niewoli. W okresie 1940-45 inspektor obwodów ZWZ-AK w podokręgu Warszawa-wschód (Siedlce, Mińsk, Sokołów Podlaski). Awansowany na stopień podpułkownika. Po rozmowach na początku sierpnia 1944 z sowieckim gen. Popowem unika aresztowania i dowodzi podokręgiem aż do aresztowania przez ppor. Józefa Światło 23.12.1944 pod Węgrowem. Ostatnia depesza adresowana do gen. Okulickiego podpisana przez „Janczara” została wysłana do Londynu w dniu 20.11.1944. Więziony w Siedlcach i Warszawie na ul. 11 listopada w praskim więzieniu „Toledo”. Był ostatnim dowódcą podokręgu kryptonim „Białowieża” Warszawa-Wschód. Według planu Odtworzenia Sił Zbrojnych po wojnie ppłk Lucjan Szymański był przewidziany jako dowódca Mazowieckiej Brygady Kawalerii. Po aresztowaniu i śledztwie NKWD skazany na śmierć i stracony w więzieniu praskim. 14.08.2017 ppłk Lucjan Szymański został awansowany pośmiertnie przez ministra obrony RP Antoniego Macierewicza na stopień pułkownika.
- Więcej informacji
- Autor wpisu
- Tomasz Andrzej Szymański (bratanek)