Mieczysław Dudanowicz
- Pseudonim
- Kamień, Ponury
- Stopień wojskowy
- Data i miejsce urodzenia, imiona rodziców
- 26.01.1925, Lipniak gm. Zaboryszki pow. Suwałki, s. Bolesława i Anny z d. Kamińska
- Data i miejsce śmierci
- 1999
- Przynależność organizacyjna w okresie powojennym
- AK, WiN
- Miejsce pochówku
- Przebieg służby
Zamieszkały we wsi Lipniak gm. Zaboryszki pow. Suwałki, rodzony brat „Chomika” i „Skały”. Pracował w gospodarstwie rolnym, kawaler, 6 klas szkoły powszechnej. Ojciec za przynależność do POW aresztowany przez Gestapo, 18.08.1940 zginął w KL Mauthausen. W 1943 zaprzysiężony do AK. W kwietniu 1944 wywieziony na roboty przymusowe do Prus Wschodnich. W czerwcu 1944 zbiegł i dołączył do oddziału partyzanckiego AK Stefana Kosko „Jastrzębia”, w którym nosił ps. „Kamień”. W organizacji do sierpnia 1944. W akcji „Burza” koło Sarnetek w Puszczy Augustowskiej zgrupowanie AK dowodzone przez rtm. Kazimierza Ptaszyńskiego przebiło się przez front na stronę sowiecką i zostało przez Sowietów internowane. Uciekł w Kownie z transportu jadącego do obozu w Ostaszkowie. Powrócił do domu i pracował w gospodarstwie. Jako żołnierz WiN, członek drużyny Mieczysława Jakubanisa ps. „Śliwka”, 09.09.1946 zatrzymany przez g.o. MO–UB działającą na podstawie zeznań zatrzymanego Stanisława Ostaszewskiego ps. „Grzmot”, „Zawisza” oraz doniesienia informatora ps. operacyjny „Woronko”, 11.09.1946 aresztowany i przewieziony do Białegostoku, następnie „z braku dostatecznych dowodów winy zwolniony”. Nie ujawnił się podczas amnestii w 1947 (podał, że „…kiedy zgłosiłem się do UB powiedziano mi, że ujawniają się tylko oddziały zbrojne”). W okresie lipiec 1947 – wrzesień 1949 odbył służbę wojskową w 40 pp w Bolesławcu. Po powrocie do domu wielokrotnie namawiany przez funkcjonariuszy UB do podjęcia współpracy. Do grupy Burdyna i Sadowskiego wstąpił w czerwcu 1950 w obawie przed prześladowaniami ze strony UB za działalność brata Józefa ps. „Skała”. W styczniu 1951 przydzielony do patrolu Piotra Burdyna, w listopadzie 1951 do patrolu Józefa Dudanowicza ps. „Skała”. Ujęty ciężko ranny w głowę 09.04.1952 we wsi Łumbie gm. Krasnopol pow. Suwałki po walce z grupą KBW, po wykryciu bunkra w gospodarstwie Jana Kruszyłowicza. Przewieziony do szpitala MSW w Białymstoku, gdzie poddano go operacji. Wyrokiem WSR w Białymstoku (Sr803/52) skazany 14.01.1953 na karę śmierci z utratą praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na zawsze i przepadek mienia na rzecz Skarbu Państwa. W celi śmierci przebywał 248 dni. Rada Państwa decyzją z dnia 18.08.1953 skorzystała z prawa łaski zmieniając wyrok na karę 15 lat pozbawienia wolności z utratą praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na okres 5 lat i przepadkiem całości mienia na rzecz Skarbu Państwa. Postanowieniem z dnia 14.05.1956 na mocy ustawy o amnestii karę złagodzono do 10 lat pozbawienia wolności z utratą praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na 2 lata. Karę odbywał w więzieniu we Wronkach i Rawiczu. Zwolniony warunkowo w 1958.
- Więcej informacji
- Autor wpisu
- Fundacja Kwartalnika „Wyklęci” - Biogram powstał przy wsparciu Małopolskiej Agencji Rozwoju Regionalnego S.A.