Antoni Chojecki
- Pseudonim
- Ślepowron
- Stopień wojskowy
- chorąży
- Data i miejsce urodzenia, imiona rodziców
- 1900 r., Dobre (pow. Mińsk Mazowiecki)
- Data i miejsce śmierci
- Przynależność organizacyjna w okresie powojennym
- NSZ, NZW
- Miejsce pochówku
- Przebieg służby
W 1918 r. wstąpił ochotniczo do tworzącego się Wojska Polskiego. Trafił do 5 pułku ułanów, uczestnicząc w bojach polsko-ukraińskich i w wojnie z bolszewikami. Za wykazane męstwo i odwagę, m.in. w słynnej szarży pod Zasławiem, Chojecki był odznaczony Krzyżem Walecznych a w okresie międzywojennym również Medalem Dziesięciolecia Niepodległości. Po zakończonej wojnie z bolszewikami zdecydował się na kontynuowanie zawodowej służby w Wojsku Polskim. Ukończył kurs podoficerski i od 1924 r. służył jako ogniomistrz zawodowy w 12 Dywizjonie Artylerii Konnej w Ostrołęce. Walczył we wrześniu 1939 r.
Od 1942 r. w Narodowych Siłach Zbrojnych. W 1945 r. był dowódcą I batalionu terenowego na Kurpiowszczyźnie (około 500 zaprzysiężonych w trzech kompaniach). Organizacja dowodzona przez „Ślepowrona” obejmował gminę Turośl, Zbójną oraz częściowo gm. Łyse. W celu lepszego zakamuflowania działalności konspiracyjnej w latach 1945-1946 był funkcjonariuszem MO w posterunku w Łysych. Był jednym z czołowych organizatorów akcji rozbrojeń posterunków milicyjnych, m.in w Turośli, Łysych i Czarni. Uczestniczył także osobiście w niektórych akcjach zbrojnych, m.in. 12 sierpnia 1945 r. w rozbrojeniu grupy kontyngentowej komunistycznego wojska w m. Gawrychy. Funkcję dowódcy I batalionu zachował po przejściu do NZW. Za działalność konspiracyjną Chojecki został awansowany do stopnia chorążego.
Przypadkowo zdekonspirowany, został aresztowany 1 czerwca 1946 r. Po ciężkim śledztwie w dniu 28 czerwca wraz z kilkunastoma żołnierzami NZW stanął przed Wydziałem Doraźnym Sądu Okręgowego w Łomży. Rozprawa odbywała się w Ostrołęce. Chorąży Antoni Chojecki wraz z siedmioma konspiratorami zostali skazani na karę śmierci. Oprócz „Ślepowrona” na śmierć skazano: Stanisława Bałdygę „Klona”, Eugeniusza Krupkę „Chlubę”, Stanisława Szymańskiego „Konwę”, Stanisława Lipińskiego „Lipę”, Stanisława Bojarskiego „Agresta”, Stanisława Siwika „Samolota”, Antoniego Szymańskiego „Ogroma”.
Z materiałów archiwalnych wynika, że wszyscy zostali straceni 2 lipca 1946 r. i pogrzebani w tajemnicy w nieznanym do dnia dzisiejszego miejscu. Warto wspomnieć, że odnośnie chor. „Ślepowrona” istniała także inna wersja jego śmierci. Miał on zostać zakatowany w trakcie przesłuchań przez oprawców z UB, nie chcąc ujawnić tajemnic organizacyjnych i wydać swoich podkomendnych. 11 listopada 2008 r. pośmiertnie Antoni Chojecki został odznaczony przez Prezydenta RP Orderem Polonia Restituta.
- Więcej informacji
IPN BU 0180/80 t.1-22, IPN BU 0182/65 t.1-6
- Autor wpisu
- Biogram powstał w ramach projektu pt. „Rozbudowa i obsługa Internetowego Katalogu Żołnierzy Wyklętych”. Dofinansowano ze środków Biura „Niepodległa” w ramach Programu Dotacyjnego „Niepodległa”.