Emil Butor
- Pseudonim
- Sierp, Orka
- Stopień wojskowy
- Data i miejsce urodzenia, imiona rodziców
- 21.02.1927, Sól, s. Józefa i Karoliny
- Data i miejsce śmierci
- 20.06.1964
- Przynależność organizacyjna w okresie powojennym
- NSZ
- Miejsce pochówku
- Cmentarz w Żywcu
- Przebieg służby
W 1942 został wywieziony do Niemiec na roboty przymusowe, skąd po pewnym czasie zbiegł. Po wojnie podjął naukę w szkole średniej w Żywcu. W gimnazjum został zwerbowany w charakterze łącznika do oddziału Antoniego Sztubaka „Sztubaka”. W czasie akcji w Milówce został ranny. Od tego czasu przez 3 miesiące ukrywał się na tajnych kwaterach. Po wyleczeniu w listopadzie 1946 kpt. Henryk Flame „Bartek” skierował Butora do tworzącej się grupy „Zemsty”. Kopik mianował Butora I sekretarzem. Po śmierci kpr. Franciszka Zdrzałki „Maxa” 22.02.1947 „Zemsta” mianował go swoim zastępcą. Butor ujawnił się 23.03.1947. Po ujawnianiu zajmował się przemytem, za co był aresztowany i skazany na rok więzienia. W 1951 był podejrzany o współpracę z agentką działającą na szkodę PRL. Zmarł na gruźlicę.
- Więcej informacji
- Autor wpisu
- Fundacja Kwartalnika „Wyklęci”