Karol Bojarski
- Pseudonim
- Wyga, Kosa
- Stopień wojskowy
- kapitan
- Data i miejsce urodzenia, imiona rodziców
- 03.01.1918, Dubno na Wołyniu
- Data i miejsce śmierci
- 06.04.1946, Hrubieszów
- Przynależność organizacyjna w okresie powojennym
- AK, WiN
- Miejsce pochówku
- Cmentarz parafialny w Horodle
- Przebieg służby
W Sulejówku ukończył z wyróżnieniem kurs dla kandydatów do szkół oficerskich, następnie odbył roczną służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Na wieść o wybuchu wojny zgłosił się do szkoły podchorążych we Włodzimierzu z prośbą o skierowanie na front. Krótko walczył w okolicach Chełmna, skąd powrócił do Włodzimierza. Już pod koniec września 1939 nawiązał kontakty z ukrywającymi się u rodzin oficerami i żołnierzami WP i wspólnie zaczęli tworzyć podstawy horodelskiej konspiracji niepodległościowej. Późną jesienią 1939 podczas pobytu w Horodle łącznika z Warszawy, który udawał się na Wołyń z rozkazami do tworzenia struktur SZP, wraz z bratem Wacławem został zaprzysiężony jako członek tej organizacji. Po przekształceniu się SZP w ZWZ otrzymał zadanie zwerbowania i przeszkolenia starannie wybranych młodych mieszkańców Horodła i okolic jako przyszłej grupy dywersyjnej. W styczniu 1943 był jednym z pierwszych żołnierzy organizowanego na rozkaz komendanta obwodu hrubieszowskiego por. Antoniego Rychela „Anioła” oddziału partyzanckiego w lasach strzeleckich. Następnie został dowódcą I kompanii batalionu AK “Wiktora” (Stefana Kwaśniewskiego), a po wykazaniu na polu walk z Niemcami i Ukraińcami swoich szczególnych uzdolnień dowódczych, zastępcą dowódcy batalionu. Brał udział we wszystkich walkach batalionu w obronie ludności polskiej na południu powiatu hrubieszowskiego. Wraz z całością batalionu „Wiktora” kompania „Wygi” brała udział we wszystkich walkach stoczonych z wycofującymi się w lipcu 1944 Niemcami w ramach ogólnopolskiej akcji „Burza”. Po wkroczeniu Sowietów pozostał w konspiracji. Jesienią 1944 został mianowany oficerem do zadań specjalnych komendy obwodu AK, a następnie adiutantem komendanta obwodu. Poległ po osobistym wykonaniu wyroku śmierci na funkcjonariuszu MO, odpowiedzialnym za śmierć jego adiutanta Józefa Gietki. Poległ w nierównej walce z żołnierzami NKWD i funkcjonariuszami UB na jednej z ulic Hrubieszowa. Nierozpoznany przez UB został pochowany na miejscowym cmentarzu pod nazwiskiem Stanisław Zapała. Po kilkunastu dniach jego podwładni rozkopali mogiłę i ciało dowódcy przewieźli do rodzinnego Horodła i złożyli bezimiennie w grobie rodziny Nowakowskich. Po 1956 ciało przeniesiono do grobowca rodzinnego Bojarskich.
- Więcej informacji
- Autor wpisu
- Wacław Mucha