Kazimierz Bartnik
- Pseudonim
- Młotek
- Stopień wojskowy
- plutonowy
- Data i miejsce urodzenia, imiona rodziców
- 09.11.1911, s. Franciszka i Franciszki Laskowskiej
- Data i miejsce śmierci
- 1993, Olecko
- Przynależność organizacyjna w okresie powojennym
- AKO, WiN
- Miejsce pochówku
- Przebieg służby
Mieszkaniec wsi Pobondzie gm. Kadaryszki pow. Suwałki. Po ukończeniu 4 klas szkoły powszechnej wysłany przez rodziców do przyuczenia do zawodu szewca. W latach 1934-1936 odbywał służbę wojskową w 29 pal w Suwałkach. W 1935 ukończył szkołę podoficerską w Grodnie. Po wyjściu z wojska, w stopniu kpr., powrócił do Suwałk, gdzie pracował jako czeladnik szewski. Po zdaniu egzaminów mistrzowskich w 1939, ożenił się ze Stanisławą Kowalewską i przeniósł się do jej rodzinnej wsi Pobondzie gm. Kadaryszki pow. Suwałki, gdzie założył własny warsztat szewski. Wraz z rodziną (żona i ośmioro dzieci) zamieszkał we wsi Stożne gm. Sokółki pow. Olecko i podjął pracę na kolei. We wrześniu 1939, w stopniu kpr., w jednostce macierzystej, brał udział w obronie Warszawy (na ul. Puławskiej, na wysokości kościoła Św. Michała miał wg słów własnych, zniszczyć trzy czołgi niemieckie). Po kapitulacji miasta przebywał w obozie jenieckim w Górze Kalwarii, skąd w połowie października 1939 został zwolniony. W 1941 wstąpił w szeregi PZP, gdzie otrzymał pseudonim “Młotek” i pełnił funkcję łącznika, pracując jednocześnie w swoim warsztacie szewskim. Wiosną 1943, zagrożony aresztowaniem, dołączył do oddziałów leśnych, gdzie służył w grupie podległej szefowi placówki odpowiedzialnej za zaopatrzenie w broń i jej magazynowanie Suwalskiego Obwodu AK Józefowi Grabowskiemu ps. „Cyklon”, „Mur”, „Przytulski”, „Szczyt”, zajmując się przerzutem broni z Litwy. W tym czasie prawdopodobnie awansowany do stopnia plutonowego. Po zakończeniu działań wojennych wrócił do domu i podjął pracę szewca nie zrywając kontaktów konspiracyjnych. Od wiosny 1945 zaczął się ukrywać, gdyż był poszukiwany przez NKWD. W maju 1945 został członkiem patrolu pod dowództwem Józefa Grażuli ps. „Rębacz” (dowódca kompanii „Rzepak”), a od czerwca samodzielnym dowódcą patrolu. Po ujawnieniu się „Rębacza” i rozpadzie patrolu, w październiku 1945 podwładny (zastępca) dowódcy kompanii „Rzepak” Stefana Brzozowskiego ps. “Burak”, którą objął jako dowódca od lutego 1946. Od stycznia 1946 dowodził jednocześnie patrolem liczącym, w szczytowym okresie, około 10 osób. W styczniu 1947 funkcjonariusze PUBP w Suwałkach dowodzeni przez Mieczysława Strzyżykowskiego, w odwecie za jego działalność podpalili dom, w którym znajdowało się czworo dzieci małżeństwa Bartnik. Dzieciom udało się uciec, dom całkowicie spłonął. Na skutek tego wydarzenia do patrolu ,,Młotka” dołączyła oddawszy dzieci na wychowanie do rodziny i sąsiadów, jego żona Stanisława. W kwietniu 1947 odmówił ujawnienia się i rozpoczął powiększanie grupy. Po interwencji p.o. Prezesa Suwalsko-Augustowskiego Obwodu WiN „Cyklona”, na jego kategoryczny rozkaz, ujawnił się w Suwałkach, w dniu 29.04.1947, czyli cztery dni po ustawowym terminie obowiązywania amnestii.
Aresztowany 09.05.1950 i skazany przez WSR w Białymstoku (Sr 944/50) 29.11.1950 na 13 lat pozbawienia wolności z utratą praw publicznych i obywatelskich praw honorowych na lat 3 oraz przepadek całości mienia na rzecz Skarbu Państwa. Karę odbywał w więzieniach w Nowogardzie, Rawiczu i Bydgoszczy. W 1955 karę złagodzono do 8 lat pozbawienia wolności. Więzienie opuścił 17 lub 22.08.1957, ze względu na zły stan zdrowia. W latach 1970-72 rozpracowywany operacyjnie przez SB i KPMO w Olecku.
- Więcej informacji
- Autor wpisu
- Fundacja Kwartalnika „Wyklęci”, Bartłomiej Rychlewski